Weblogs
Kijk voor nog meer blogs in de menubalk rechts.
The Bodyguard - de musical (22 september 2015)
Wat was ik enthousiast toen ik hoorde dat The Bodyguard naar Nederland zou komen… Eindelijk weer eens een musical naar mijn hart, helemaal mijn smaak en ook nog eens in het Beatrix Theater in Utrecht! Ik heb deze zomer gelijk kaartjes besteld voor een van de eerste try-outs, met de hoop weggeblazen te worden tijdens deze voorstelling. Is dit ook gebeurd? Lees gauw verder voor mijn eindoordeel.
Zondagmiddag vertrokken we richting Utrecht met het plan onderweg wat te gaan eten. Helaas bleek McDonalds Lelystad meer een kinderdagverblijf dan een restaurant. Met tientallen auto’s in de rij bij de McDrive en een overvol terras en restaurant besloten we na kort overleg toch maar door te rijden… Dit zou toch alleen maar voor irritaties zorgen bij ons beiden! Uiteindelijk kwamen we zonder verdere opstoppingen in Utrecht aan en zijn we bij Nieuwegein gestopt om daar even wat te eten. Aangezien de parkeergarage waar we vroeger altijd parkeerden inmiddels is gesloopt moesten we een nieuwe plek vinden, wat nog niet zo makkelijk bleek met alle wegwerkzaamheden rondom het Beatrix Theater. Het was eigenlijk een drama, niet normaal gewoon, je kon nauwelijks straten in en hele wegen waren afgezet. Uiteindelijk zijn we dus maar het eerste de beste parkeerterrein op gereden van de Jaarbeurs (P3) om vanaf daar naar het theater te lopen (wat gelukkig mee viel qua afstand). Uiteindelijk kwamen we rond 19.30u aan in het theater, mooi op tijd voor de avondvoorstelling van die dag dus.
Online had ik inmiddels al gelezen dat dit Dave Mantel’s eerste voorstelling zou zijn als Frank Farmer. Hij deelt deze rol samen met Mark van Eeuwen, die de eerste try-out week de rol had gespeeld. Qua mannelijke hoofdrol hadden we niet echt een voorkeur, we wilden beiden mannen eigenlijk wel graag in de rol zien dus waren dan ook erg benieuwd naar Dave zijn vertolking. Maar als Rachel Marron, de hoofdrolspeelster, wilden we toch wel echt graag de origineel gecaste actrice voor deze rol Romy Monteiro live in actie zien. Ik zal dan ook niet ontkennen dat we flink teleurgesteld waren toen we bij binnenkomst zagen dat niet Romy maar April Darby deze dag de rol overnam. Zij is alternate Rachel, en speelde afgelopen vrijdag voor het eerst de rol. De reacties na die avond waren erg positief, maar het was toch wel een beetje jammer om niet de volledige originele cast te zien spelen. Dit mocht echter de pret uiteraard niet drukken, we konden immers van tevoren nog niet goed oordelen over hoe goed April wellicht wel niet zou zijn!
We hadden mooie plekken op de 3e rij (4e aangezien er ook een rij 0 is) dus wat ons betreft kon de show beginnen en zouden we zo open-minded mogelijk naar April in de rol van Rachel kijken. Leuk extraatje vlak voordat de show begon was nog wel dat Mark van Eeuwen, Albert Verlinde, Ivo Chundro en Mathijs Pater ineens achter ons de zaal binnen kwamen en middenin het publiek plaats namen. Toch altijd wel weer leuk zulk soort ‘bekend’ publiek erbij, en ze waren vreselijk enthousiast wat de sfeer ook echt ten goede kwam!
Gelijk tijdens de eerste minuten van de voorstelling viel ons al iets op… Ze gebruikten decorstukken van Ghost! Voor de mensen die dit niet weten, jaren geleden zou de musical Ghost met o.a. Celinde Schoenmaker in een van de hoofdrollen in het Beatrix Theater in Utrecht komen. Nog geen 2 maanden voor de première datum werd de stekker hier uit getrokken, en kregen wij als publiek allemaal te horen dat de kaarten terug vergoed zouden worden. Een grote domper voor mij, want oh wat keek ik uit naar die musical zeg! Ik heb me destijds ook best wel verdiept in het verhaal en het decor wat in het buitenland te zien was. En nu zag ik soortgelijke bewegende vloeren op het toneel verschijnen. Toch wel een cool details, en stiekem hoop ik ook misschien een voorbode van de voorstelling die hierna in dit theater te zien zal zijn… *hint, hint*
Het verhaal begon meteen goed, al vanaf de eerste seconde zat je er in en hoewel de musical iets afwijkt van de film kon ik geen storende verschillen opmerken. In tegenstelling, de wijzigingen kwamen het verhaal juist ten goede en zorgden ervoor dat er een lekker tempo in de voostelling zat! Doordat April toch een alternate is die nu ineens de hoofdrol speelde stond ze gevoelsmatig bij de eerste noot al 1-0 achter, je moet het toch maar waarmaken en opboksen tegen dat wat Romy tot dusverre in de media heeft laten zien. April begon erg krachtig, maar er waren wel nog wat kleine zenuwen te zien tijdens de eerste scenes. Bij Dave was minder van de zenuwen te merken, ondanks het feit dat hij voor de allereerste keer op het podium stond deze avond. De oplettende bezoeker zal hele kleine foutjes hier en daar wel hebben opgemerkt, van de volledige cast, maar er ging eigenlijk niks noemenswaardigs mis. Allemaal puntjes die nog op de i gezet moeten worden, maar daarom zijn er ook dit soort try-outs natuurlijk hè! Een van de opvallendste rollen in mijn ogen was weggelegd voor Patrick Martsens als Sy Spector. Al vanaf zijn eerste stap op het podium zat hij volledig in zijn rol en vanaf dat moment heeft hij geen steekje laten vallen. Hij deed het echt top, met een erg goede comedy timing en leuke trekjes die het karakter helemaal af maakte! Ook in het ensemble vielen enkele dansers erg op… Onder anderen Urvin Monte (die wij vooral kennen als Donkey uit de musical Shrek), Alessandro Pierotti (ooit deelnemer aan SO You Think You Can Dance), Lorenzo Kolf, Daniel Visser (bekend uit Sunday Night Fever) en Rubiën Florens Vyent (uit Dreamgirls) stalen op bepaalde momenten echt de show en sprongen er voor ons echt uit. Carolina Dijkhuizen, die de zus Nicki Marron speelde, zong een prachtige solo vertolking van ‘Saving All My Love’ die zeker indruk maakte. Maar de meeste ogen waren natuurlijk gericht op de vrouwelijke hoofdrolspeelster… April deed het erg goed, maar hoewel ze echt wel een krachtige Rachel neerzette duurde het voor mij toch even tot ze me echt overtuigd had. De ommezwaai voor mij kwam echt bij het laatste nummer voor de pauze, mijn favoriete Whitney Houston track ‘I Have Nothing’. Zo een lastig nummer, wat ze geweldig neerzette en echt voor een kippenvelmoment bij mij zorgde!
De tweede akte zat zeker meer spanning in dan de eerste. Stalker Bram Blankestijn (ook een oud So You Think You Can Dance deelnemer, toen nog wel met een compleet andere look) zette een geweldige ‘creepy guy’ neer al kreeg hij absoluut wat vrouwelijke fans erbij tijdens zijn ‘opdruk scene’ die hij zonder shirt vertolkte… Hihi! Een bepaald schrikmoment was echt geweldig getimed, sowieso was de timing van de spannende en actiescenes tijdens de tweede akte echt waanzinnig goed. Bravo voor de cast en crew wat dat betreft! De zaal daarentegen irriteerde ik me wel flink aan af en toe. Er zaten wat irritant giechelende dames hier en daar verspreid die tijdens emotionele of spannende scenes soms echt voor een concentratiedip zorgde wat de show niet ten goede kwam. De cast liet zich er gelukkig niet door beïnvloeden, maar het was wel voor mij als publiek zijnde soms erg moeilijk om me op de show te focussen in plaats van die irritant gillende huisvrouwen. Maar terug naar de tweede akte, die op zichzelf verder erg goed was. De eerdergenoemde cast maar ook overige castleden zoals Zjon Smaal, Ruurt De Maesschalck en jonge Deantè van der Kust deden het allemaal top en ook op Dave en April was weinig aan te merken. Het ‘I Will Always Love You’ optreden dat toch eigenlijk wel de climax van de musical is ging ook erg goed en het slotapplaus was een feestje voor zowel de cast als het publiek.
Vooral heel veel lovende woorden dus voor deze musical. Heb ik dan helemaal geen op of aanmerkingen? Absoluut wel. Ik weet natuurlijk niet hoe Mark en Romy de rollen spelen, maar heb van Romy wel wat vergelijkingsmateriaal gezien in de vorm van optredens en audio-opnames tot nu toe. In vergelijking met April denk ik wel dat Romy wat soulvoller is qua sound, wat in bepaalde nummers misschien voor wat meer kracht zal zorgen. Of dit echter altijd een nummer ten goede komt weet ik natuurlijk niet, van wat ik heb gezien en gehoord van April kon ze de Whitney nummers in ieder geval zeker weten aan. Qua acteerwerk vond ik April heel sterk, heel overtuigend en ook een hele goede chemie hebben met Dave. Romy is toch wat onschuldiger en ook nog jonger, ik vraag me dus af in hoeverre zij de pittige Rachel, moeder van een zoontje neerzet. Of zij dit net zo krachtig en overtuigend als April kan doen durf ik dus eerlijk gezegd niet te zeggen, want ik vond April hier wel heel erg sterk in. Dave speelde de rol van bodyguard Frank nogal droog, afstandelijk ook in eerste instantie wat ikzelf heel erg passend vond. Zijn humor tijdens scenes zoals het dansen en zingen in de karaoke bar was echt precies goed, en zoals ik al eerder noemde de chemie tussen hem en April vond ik ook heel erg overtuigend. Op hem had ik dan ook eigenlijk niks aan te merken als ik heel eerlijk ben. De choreografieën vond ik soms wat te stijf, niet soulvol genoeg om te passen bij Whitney Houston nummers. Ook zat er nog wel wat niveauverschil tussen de dansers waardoor bepaalde (eerder genoemde) ensembleleden in positieve zin maar soms ook (anderen in) negatieve zin opvielen tijdens sommige dansstukken. Maar zoals ik ook al eerder zei, we waren bij een try-out dus dan is er ook absoluut nog ruimte voor wat kleine foutjes hier en daar. Dat is de cast en crew dan ook bij deze helemaal vergeven, want al met al heb ik echt genoten van The Bodyguard. Ik vond het een erg mooi verhaal, prachtig uitgebeeld met geweldige decors, lekkere muziek en een leuke cast! Absoluut een aanrader voor liefhebbers van dit genre, en zelfs een voorstelling die ik nog wel eens een keer zou willen bezoeken, maar dan wel graag met Romy Monteiro in de hoofdrol al is het alleen al om de twee Rachel’s met elkaar te kunnen vergelijken (liefst ook nog Mark van Eeuwen als Frank Farmer dan).
Helemaal een kers op de taart was voor mij het social media contact met de castleden na de voorstelling. Uiteraard heb ik hen ook laten weten hoe zeer ik van de voorstelling heb genoten, en met enkele leuke reacties terug. Zo hebben alle castleden die ik heb gecontacteerd mijn tweets op z’n minst favoriet gemaakt of geretweet, en kreeg ik van Patrick Martens ook nog een korte reactie terug. Dave Mantel ging nog verder dan dat door een foto door mij gemaakt tijdens het slotapplaus te gebruiken op zijn eigen Instagram bij een verslag van zijn ‘premiere-avond’, welke vervolgens weer door April Darby eveneens op haar Instagram werd gedeeld. Toch wel heel leuk om te merken dat je berichten als bezoeker ook echt gelezen worden door de castleden nadien.
Voor nu kan ik in ieder geval zeggen dat mensen die April of Dave te zien krijgen in plaats van Romy of Mark absoluut niet teleurgesteld hoeven te zijn en zeker een mooie, waardige Bodyguard voorstelling te zien zullen krijgen. Ik gun de cast het allerbeste, een hele mooie première en bovenal een heel mooi verloop van de musical nadien voor nog een flink lange tijd daar in Utrecht! Ik hoop de musical in het komende jaar zeker nog eens te kunnen bezoeken, maar we moeten natuurlijk nog even kijken of dit financieel ook haalbaar is. Wij hebben gisteren zeker weer een leuk avondje uit gehad, en Nederland heeft er naar mijn mening weer een goede grote musical bij dit theaterseizoen!